Sandra – 2
Eind augustus was ik weer bij Sandra.
Ik was reuze benieuwd hoe het met haar was en helemaal hoe haar huis eruit zou zien.
Bij een kop koffie vertelde ze wat ze allemaal had gedaan en welk systeem ze hanteert. Ze begint met het uitzoeken van boeken; welke kunnen weg, welke wil ze nog lezen en over welke twijfelt ze nog wat er mee te doen. Vervolgens pakt ze een andere klus aan en gaat niet verder met de boeken…. Resultaat? Overal stapels met spullen die ze toch nog even willen doornemen of weg kunnen. Ze vertelde nu ook dat ze vroeger een psychose heeft gehad. Ze had allerlei artikelen gelezen en nu was het kwartje gevallen. Ze snapte dat daar haar verzamelwoede vandaan komt. En kan daar nu mee aan de slag.
Op naar boven, slalommend over de trap, tot aan de overloop. Daar stonden we stil want we konden niet verder. Hinkstapsprong naar de slaapkamer. Ik wist niet wat ik zag! Het bed in het midden van de kamer, twee kastjes, een vaas met bloemen. ‘Waar zijn alle kleren gebleven?’, vroeg ik oprecht. ‘Nou, hier in dat kastje met laden en inde andere kamer.’ Het klonk vanzelfsprekend.
Maanden geleden kon ik amper het bed ontdekken. Dat was verborgen achter grote stapels kleding. Mijn begeleiding had z’n vruchten afgeworpen. Ze straalde helemaal toen ik haar een groot compliment gaf.
We hebben die ochtend de overloop vrijgemaakt en samen een lijst gemaakt met behapbare activiteiten die ze kan oppakken.
Een week na onze afspraak appte ik even met Sandra om te vragen of ze al iets van de lijst had kunnen doen. Ze reageerde met: ‘Ja, de stapel broeken. De stapel die ik op kon bergen ligt nu in de kast. De stapel om te passen ligt klaar. Nog te warm. De broeken die al in de kast lagen nog een keer door mijn handen laten gaan. Er lagen nog verschillende maten door elkaar. Nu wel op de juiste manier in de kast gelegd. Boeken voor een deel uit gezocht. En alweer een aantal voor de kringloop. De boeken uit de gang naar berging’
Ik kijk uit naar mijn volgende afspraak met haar!