De smaak te pakken.

De smaak te pakken.

De smaak te pakken.

Een tour door het huis.

Op deze woensdagochtend word ik verwelkomd door een poes die me vanaf de vensterbank aanstaart. Onder het genot van koffie vertelt de dame die ik ga helpen opruimen dat ze op termijn gaat samenwonen met haar nieuwe partner in zijn huis. Hij is al aan het opruimen geslagen en dat wil zij ook.

December 2020

Een tour door het huis.

Op deze woensdagochtend word ik verwelkomd door een poes die me vanaf de vensterbank aanstaart. Onder het genot van koffie vertelt de dame die ik ga helpen opruimen dat ze op termijn gaat samenwonen met haar nieuwe partner in zijn huis. Hij is al aan het opruimen geslagen en dat wil zij ook.

Ze neemt me mee op een tour door haar huis. Op zolder komen we in een jongenskamer. Deze zoon woont niet meer thuis en zijn kamer lijkt een soort opslagplaats geworden. In de kamer daarnaast staat een slaapbank, omringd door kasten vol met dozen met foto’s en dozen met foto’s op de grond. ‘Daar ben ik vast mee begonnen’, zegt ze, ‘maar het is zoveel.’

Op naar de eerste verdieping. Nog een jongenskamer van de tweede zoon. Ook nog helemaal ingericht. ‘Dit is mijn slaapkamer.’ Voor het raam staat zo’n verrijdbaar kledingrek met winterjassen. Aan het voeteneind van het bed neemt een kledingkast bijna de hele wand in beslag. ‘De twee linkerdelen waren van mijn man,’ vertelt ze. ‘En nu gebruik ik ze ook voor mijn kleding.’ Op mijn verzoek opent ze de deuren. Ondergoed, panty’s, truien, broeken, kleding op verschillende hangertjes

Wat gaan we doen vandaag?

Vandaag wil ze graag aan de slag op zolder. Naast de wasmachine staan twee kasten. De ene kast is gevuld met van alles: schoenpoets, wasmiddelen, troepjes. In de grotere kast liggen stapels handdoeken, eenpersoons onder- en bovenlakens, dekbedovertrekken, slopen. Erin gepropt. Ze heeft geen idee hoeveel en welke lakens er allemaal in liggen.

 Een voor een haalt ze de spullen uit de kasten en vraagt zich hardop af of en wat ze ermee wil. Af en toe stel ik een vraag: ‘gebruik je dit nog? Hoe vaak? Wat wil je ermee doen? Echt?’ Zo help ik haar met het nemen van beslissingen. Zij beslist. Met het bekijken van de handdoeken zegt ze opeens: ‘ik vind deze handdoeken helemaal niet mooi. Ze waren van mijn man. Die kleuren vond hij mooi.’ Ze liggen inmiddels tien jaar in deze kast, ze gebruikt ze niet. Ze gaan in de doos voor de kringloopwinkel. Hetzelfde geldt voor de eenpersoons lakens want ze gebruikt nu alleen nog dekbedhoezen. Nadat alles uit de kasten is gehaald en is uitgezocht, maken we nieuwe stapels van de handdoeken en de dekbedovertrekken. Er is nu ruimte over in de kast. Met de verhuizing in zicht, zijn deze kasten bijna leeg.

Goed bezig.

Handdoeken en beddengoed horen in de ruimten waar je ze ook gebruikt. Dat vindt ze eigenlijk ook wel logisch. Misschien kunnen we ruimte winnen in de kledingkasten op haar slaapkamer? Tijdens een kopje koffie maken we een alvast afspraak om de kledingkasten op te ruimen. Dan staat het maar vast in de agenda. Uiteraard helemaal vrijblijvend. Vandaag krijg ik een berichtje. Ze wil graag onze afspraak verplaatsen door omstandigheden. ‘Als ik thuis ben … ben ik goed bezig met ruimen en selecteren. Uitstel van een afspraak met jou (ik wil echt geen afstel) houdt de druk ook wel op de ketel om door te gaan.’ Ze heeft de smaak te pakken!