Alles kwijt

Alles kwijt

Alles kwijt

‘Schat, heb jij m’n autosleutels gezien?’ Ik moet nu weg en kan ze nergens vinden!’
Ik weet toch zeker dat ik m’n betaalpas in de gang had neergelegd, waar dan? En m’n leesbril lag toch op m’n nachtkastje?
Herkenbaar? Zoek jij je altijd rot op een moment dat het je niet uitkomt? Als je op het punt staat om weg te gaan? Je aan het koken bent en dat hele scherpe mes nergens kunt vinden? Of je hebt iemand aan de telefoon en je wilt wat opschrijven en die pen… Waar dan?

De oplossing: leg je spullen op een vaste plaats

En dan niet alle messen bij elkaar, je sleutels op je nachtkastje of je lipsticks in die ene tas. Nee, denk na over wat voor jou een logische plek is voor je sleutels, je make-up en de schaar. Ik noem gewoon zo maar wat spullen die je vaak gebruikt en misschien niet altijd kunt direct kunt vinden.

De inhoud van je tas op een vaste plaats

Neem bijvoorbeeld de inhoud van je tas; zonnebril, sleutels, make-up tasje met lipsticks, spiegeltje, nagelvijl. Misschien een tube zonnebrandcrème. Pakje zakdoekjes. Je papieren agenda.
Vandaag kom je thuis en had je die bruine tas bij je met deze spulletjes erin. Haal die sleutels, make-up tasje en zonnebril er nu uit. Denk na over wat voor jou een logische plek is om dit neer te leggen. De sleutels op een kastje in de gang, je make-up tasje in het toilet want daar stift je je lippen.
Morgen heb je een andere outfit aan en pak je een andere tas. Je gaat naar het toilet voor een laatste make-upcheck en doet je lippen. Hup, tasje mee. De zont schijnt dus die zonnebril en crème neem je mee richting de gang. En hé, daar liggen de sleutels al op je te wachten. En als je weer thuiskomt, haal je ook deze tas weer leeg en leg je de spullen op die vaste plek.

Je kleding op een vaste plaats

Deze structuur kun je natuurlijk toepassen op alle spullen in je huis. Je kleding hangt of ligt in een kledingkast in je slaapkamer. Of ben je daar ook altijd van kwijt? Ondergoed zwerft over de planken, T-shirts en bloesjes door elkaar, Schoenen onder en naast je bed.
In je slaapkamer kun je ook een logische structuur bedenken om snel en overzichtelijk je kleding op te bergen. Misschien een idee om eerst alles uit te zoeken voordat je opnieuw gaat inrichten?

Ook in de keuken heeft alles een vaste plaats

Hoe is het in de keuken? Waar liggen de houten pollepels? En het aardappelmesje? 
De schaar? Liggen de messen en de vorken bij elkaar? En de vuilniszakken? 
Waar staat de koffie en thee? In de buurt van het koffiezetapparaat of je bonenmachine? Heb je daar ook de theeglazen en de koffiemokken staan? Melk en suiker, zoetjes? Of staan die in het kastje waar ook de hagelslag en de jam staan? Is dat logisch?

Waar staat het zoet, jam, pindakaas, hagelslag? En de muesli, crackers? Ergens bij elkaar zodat je dat in een keer kunt pakken en op tafel kunt zetten? Of kriskras ergens in een kastje

Chaos in je mailbox

Chaos in je mailbox

Chaos in je mailbox

Staan bij jou álle mailberichten in je inbox?
Scrol je door je hele mailbox op zoek naar dat ene bericht?
Berg je e-mailberichten in verschillende mappen en dus dubbel op?
Bewaar je álle e-mailberichten?
Heb je regelmatig paniek omdat je dat ene bericht niet vinden?
Heb je geen overzicht van alle mappen?

Dat kan beter! Hoe dan?

  • Maak maximaal 10 – 15 mappen aan
  • Bundel mappen
  • Geef iedere mappen een heldere en eenduidige naam
  • Handel e-mailberichten meteen af
  • Gooi overbodige mailberichten weg
  • Gebruik de zoekfunctie

Wat levert je dit op?

  • Overzicht
  • Rust in je hoofd
  • Sneller opbergen van berichten
  • Sneller opzoeken van berichten
  • Meer tijd voor andere werkzaamheden

Natuurlijk kun je zelf, toch? Of eigenlijk toch niet? Mag natuurlijk. Jij bent goed in wat jij doet. En ik help jou om orde in je mailbox te scheppen.

Oude vertrouwde agenda

Oude vertrouwde agenda

Oude vertrouwde agenda

Een oude, vertrouwde papieren agenda …

Waar heb jij al je afspraken? In een agenda? Digitaal? Of zo’n papieren agenda? In je hoofd? En … onthoud je zo ook allemaal? Echt? Wees ‘ns echt eerlijk….

Op mijn telefoon heb ik een agenda. Handig. Net al iedereen? Ik zette daar alle verjaardagen en afspraken in en toch bleef wat knagen. Want wanneer ging die afspraak ook alweer niet door? En wanneer ging ik ook weer naar het theater?
Ik miste een weekoverzicht en bovendien vond ik lastig om heen en weer te bladeren in die digitale agenda. En als een afspraak niet doorging, het enige dat ik kon doen was de afspraak eruit halen. Het kan aan mij liggen, ik vond dit niet de ideale oplossing. Wat dan wel?

Ik heb nu een agenda met over twee pagina’s een hele week. Van maandag t/m zondag. Per dag een kolom en zaterdag en zondag delen een kolom. Onderaan heb ik de mogelijkheid om een ‘to do’ lijst te vullen en notities te maken. Ik schrijf alles met een potlood erin en als het nodig is gum ik het weer uit. Vind ik een voordeel tov een pen. Afspraken met potlood voelen ook wat flexibeler dan zo’n definitieve pennenstreek.

Aan het eind van iedere dag kijk ik even naar de dag van morgen en op vrijdag kijk ik even terug naar de afgelopen week en kijk ik vooruit naar de volgende weken. Wat heb ik allemaal gedaan en waar ben ik niet aan toegekomen? Dat schrijf ik dan op voor de volgende week. Ik word zo niet overvallen door een plotselinge afspraak en zie ik waar ik nog ruimte heb. Ik heb zo een mooi overzicht per dag en per week.

Mijn tip: zet, echt alles, in je agenda.
Het grote voordeel van t  opschrijven is dat je niks hoeft te onthouden en het rust geeft in je hoofd. Natuurlijk wél iedere dag even kijken. Leg ‘m gewoon open op je tafel of bureau. Da’s ook een verschil en voordeel ten opzichte van een digitale agenda. Lekker overzichtelijk, althans de papieren versie dan.

 

En weet je wat ik allemaal in mijn agenda zet?

  • om te beginnen de verjaardagen van m’n familie en vrienden;
  • trouwdagen;
  • afspraken met vrienden,  de tandarts, kapper, pedicure, huisarts, fysiotherapeut;
  • een monteur die langskomt;
  • de timmerman die een kozijn komt vervangen;
  • Linda die een nieuwe baan begon;
  • Marian, de dochter van de buurvrouw, die ging trouwen;
  • wanneer neef Ewoud  uitslag kreeg van z’n eindexamen;
  • het tentamen van mijn dochter;
  • vrienden die met vakantie gaan;
  • het feest van Peter die met pensioen ging;
  • mijn zoon ophalen van het station;
  • theatervoorstellingen;
  • concerten;
  • bestuursvergaderingen;
  • zangrepetities;
  • de sportschool (drie keer per week hè!)

Alles uit mijn hoofd en hup, in die agenda! En dat geeft veel rust. Stel je voor dat ik dat allemaal moest onthouden?
Iedere week zie ik ‘wat er aan de hand is’ en wie ik dan even aandacht kan geven; een kaartje sturen, even bellen of appen.

Ik ben terug van vakantie

Ik ben terug van vakantie

Ik ben terug van vakantie

Ik ben terug van vakantie en ….

Ken je dat spelletje van vroeger? Eén persoon begint met: ‘Ik ga op vakantie en neem mee… een luchtbed.’ De tweede persoon herhaalt de zin en voegt er iets aan toe, zoals: ’Ik ga op vakantie en neem mee een luchtbed… en een aardappelmesje.’ De derde persoon begint ook weer met de zin, herhaalt wat de andere twee meenemen en voegt zelf ook iets toe het lijstje.

Toen mijn kinderen nog klein waren, had ik een blauw/rode tas met een hele speciale functie. Hij lag op zolder te wachten totdat we op reis gingen. Als de vakantie was geboekt, kon de voorpret beginnen. Ik maakte een lijst met de spullen die we allemaal mee wilden nemen: kaasschaaf, een spel kaarten, luchtbedpomp. Juist de dingen die je niet dagelijks gebruikt, maar niet wil missen in je vakantie. Die lijst vulden we aan totdat het tijd was om in te pakken. Dan haalde ik ook de blauw/rode tas weer tevoorschijn. Bij het openen van de rits kwam het vakantiegevoel meteen tevoorschijn. Hier en daar nog wat verdwaalde zandkorrels, een folder of een bonnetje. En dan de spelletjes voor onderweg in miniformaat: mastermind en vier op een rij. En natuurlijk de zwembanden. De herinneringen aan eerdere vakanties dwarrelden door m’n hoofd.

Lijstjes maak ik nog steeds. Ieder vakantielijstje is weer anders, afhankelijk van wat ik ga doen, hoe ik reis, waar naartoe en met wie. Als ik weet wanneer ik met vakantie ga en ik ook echt heb geboekt, begint het langzamerhand te borrelen in m’n hoofd. Hup opschrijven!’ Nou ja opschrijven, het is nu het openen van m’n telefoon en het lijstje bijwerken. Dat kan natuurlijk ook.

Berg je vakantiespullen op
En als je weer terug bent, de koffers hebt uitgepakt en alle vieze kleding hebt gewassen, denk dan eens aan die blauw/rode tas. Je hebt vast van die spullen die je alleen gebruikt als je met vakantie gaat. Doe ze in een tas of afgesloten bak en zet ‘m in de kelder, op zolder of in de berging. En ga je een volgende keer weer met vakantie, pak je de tas of bak. Dan heb je meteen alles bij de hand en hoef je het niet opnieuw te verzamelen. Fijne volgende vakantie!

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder. Gelukkig voor haar was ze niet ziek en overleed ze met ons om haar heen. In coronatijd hielden we met dertig dierbaren een afscheidsbijeenkomst. Geen mis in de kerk met zo’n kleine groep, dat voelde niet goed.  Haar kist stond in het midden en wij zaten, bijna gezellig, om haar heen. Natuurlijk waren we verdrietig en ook weer dankbaar dat ze zolang bij ons was. Ze is 86 jaar geworden.

Na een paar weken brak het moment aan om haar huis leeg te halen. Da’s makkelijk gezegd in één zin. De praktijk bleek anders. Op een dag dacht ik wel even de linnenkasten op de slaapkamer aan te pakken. Vol goede moed opende ik de eerste kast. Ik pakte een stapel lakens en legde die op bed. Wat lag daar nou achteraan in die kast? Aan de ene kant nieuwsgierig en aan de andere kant, tja wat voor gevoel was dat? Ik nam het stapeltje spullen in m’n hand en ging op bed zitten.
Wat zijn dit dan? Toen zag ik het. Dunne, doorzichtige witte handschoenen. Van die lange die tot je elleboog reiken. En wat was dat? Een klein wit tasje van dezelfde stof. Ik barstte in huilen uit. Bij de volgende kast gebeurde hetzelfde. Ik vond een doosje met een zakdoekje met geborduurde bloemetjes en een sinterklaasgedichtje. 
Het was een sinterklaascadeautje dat Sint namens mij aan mijn oma heeft gegeven op 5 december ergens in de jaren zestig van de vorige eeuw…. Dat had mijn moeder dus al die tijd bewaard.

Met het opruimen van de kasten is het goed gekomen. Naarmate de tijd verstreek, lukte het beter om aan de slag te zijn in het huis van mijn moeder. En af en toe nog wel een traan.
En die handschoenen en dat tasje? Die droeg mijn moeder toen ze met mijn vader trouwde in 1962.

Het tempo waarin je opruimt bepaal je helemaal zelf. Je wordt soms overvallen door emoties en herinneringen komen boven. Dat kost tijd en dat is dan maar zo. Dat hoort er gewoon bij en overkomt ons allemaal. Als je eenmaal aan de slag bent, kom je in een soort flow waardoor je sneller en makkelijker kiest wat je met spullen wil. En lukt het je niet om op te ruimen, ik help je. En neem zakdoeken mee. Neem contact met me op.

 

Jan

Jan

Jan

Via een uitvaartverzorger was Jan aan mijn naam gekomen. Z’n vader was overleden en nu zocht hij hulp met het leeghalen van het appartement. Op een frisse maandag trof ik Jan aan in het huis van zijn vader. De eettafel stond er nog met twee stoelen, een paar ietwat verlepte planten, een bed dat niet meer was opgemaakt. Wat serviesgoed op het aanrecht. Stapeltjes kleding in de linnenkast.

Jan had een lijst met wat weg kon en wat moest blijven. Sommige spullen zou hij nog proberen te verkopen, andere spullen zou hij meenemen. Samen liepen we door de kamers. Hij meldde terloops dat hij verzamelt en een huis vol heeft dat eigenlijk ook wel eens opgeruimd moet worden. Maar ja, hoe begin je daaraan? En hoe maak je keuzes?

Op een dinsdag in mei was ik weer in het appartement van zijn vader want alle overgebleven spullen werden opgehaald. Ik raadde Jan om die dag niet in het huis van zijn vader te zijn. Je gaat toch de mensen op hun handen kijken. En als er per ongeluk iets kapot valt dan voelt dat voor jou heel anders dan voor iemand die die vaas laat vallen.

Eind juli mailde ik Jan want ik was benieuwd hoe het met hem ging. Of hij het een idee vond om een keer te bellen. Ik kreeg een dag later reactie. ‘Blij verrast door je email, dat waardeer ik bijzonder. Met mij gaat het op zich goed. Ik heb het, zoals het geloof ik heet, een mooi plekje kunnen geven. Heel veel gedaan en geregeld, dat is bijna klaar. Nog een paar zaken m.b.t. belastingen enz., komt vast goed. Nu nog de vele verhuisdozen opruimen/wegwerken. Lijkt me leuk om even met elkaar te praten.’

 

Vlak voor m’n vakantie belden we. Het voelde allemaal wel ok. ‘Hoeveel dozen staan er in je huis?’, informeerde ik voorzichtig. ‘Nou, drie in de gang, die staan er al maanden. En in de woonkamer staat ook nog een aantal. En tja, de berging staat eigenlijk helemaal vol, m’n fiets kan er nog net bij.’ Ik liet een stilte vallen. ‘Hoe ga je dat allemaal aanpakken? Welke stok heb je achter de deur?’ ‘Eigenlijk geen’, zei Jan. ‘Wat zou je ervan vinden als ik je zou helpen met het leeghalen van die dozen?’ Ik hoorde hem denken. ‘Daar ga ik over nadenken!’, zei hij bijna enthousiast.

En vorige week belden we dus. Het verdrietige gevoel was aan t slijten, zeker in vergelijking met hoe het was aan het begin van het jaar. Dat kreeg steeds meer een goede plek. Hij was door de spullen van zijn ouders aan t gaan en had geen deadline in gedachten om daar op een bepaald moment mee klaar te zijn. Het gaat gewoon zijn gangetje. En het mooiste dat hij vertelde was dat het hem lukt om zelf keuzes te maken. Hoe heerlijk is dat? En helemaal goed natuurlijk.