Van zomer- naar winterkleding

Van zomer- naar winterkleding

Van zomer- naar winterkleding

Nu het buiten weer donkerder en vooral kouder wordt, breekt het tijdstip aan om meer warme kleding aan te doen. Die t-shirts en blousjes met korte mouw in lichte kleuren mag je opbergen. Hetzelfde geldt voor die heerlijke, zwierige zomerjurken. Brrrrrrrr, echt te koud om nog aan te doen.

Hoe pak je dit aan?

  • Haal de stapel(s) zomerkleding tevoorschijn. Denk ook aan je jurken, bloesjes, rokken en
    broeken.
  • Check ieder kledingstuk of t schoon is. Zo niet, was t dan even.
  • Is t kapot? Kun je (laten) maken? Nee? Gooi t dan weg. Niemand heeft iets aan kapotte
    kleding.
  • Je hebt drie stapels: bewaren, wassen en wegdoen.
  • Doe de ‘bewaar’ stapel in een luchtdichte plastic doos, zak of koffer.
  • Berg deze op; op zolder, in de berging of, als t past, onder je bed.
  • Was de kleding en gooi de kleding weg die kapot is.
  • Haal nu je winterkleding tevoorschijn.
  • Denk ook even aan je schoenen, laarzen, jassen, sjaals, panty’s en sokken, handschoenen. Dat kun je ook op een later moment doen.

 

  • Leg t allemaal op je bed.
  • Neem ieder kledingstuk in je hand en vraag je af of je t gaat dragen of niet.
  • Ga je t niet dragen? Doe een ander er een plezier mee! In de kledingcontainer of naar de kringloopwinkel.
  • Is het kledingstuk ergens stuk? Knoop eraf? Rits loopt niet soepel? Maak t of laat t maken.
  • Hoe ruikt de kleding? Beetje muffig? Was t of breng t naar de stomerij.
  • Leg en hang je winterkleding nu in je kledingkast.

En, hoe ziet dat eruit?

Voelt een beetje als nieuwe kleding hè? ‘t Leuke is dat je vaak bent vergeten wat je ook allemaal weer had. Verbaas je je nog over…. Misschien zie je ook ‘gaten’ in je garderobe. Je hebt nu overzicht en weet wat je eventueel aanschaffen.

Zó doe je slim boodschappen

Zó doe je slim boodschappen

Zó doe je slim boodschappen

Er zijn mensen die iedere dag boodschappen doen. En die mensen doen dat ook op zaterdag aan het einde van de middag. Ze nemen alleen een tas mee en dwalen vaak lange tijd door een supermarkt. ‘Oh dat is in de aanbieding, meenemen! Da’s lekker, en een tijd geleden dat ik dat heb gegeten.’ Hup, in het karretje. ‘Hè, balen, hebben ze dat niet meer, wat kan ik dan verzinnen?’ Bij thuiskomst ruimen ze de boodschappentas uit en zien ze in de koelkast al vijf bakjes kruidenboter staan en is er toch geen bakboter. Dat kan handiger en slimmer!

Mijn tip: maak een boodschappenlijst

  • Verzin een vaste plaats voor een schrijfblokje met pen, bijvoorbeeld in de keuken.
  • Je kunt ook een lijstje bijhouden in je telefoon of de app van de supermarkt. Het lastige is alleen dat jij dan degene bent die het lijstje aan vult, terwijl je huisgenoten misschien ook iets aan het lijstje willen toevoegen. Houd je een lijstje bij op papier, dan kunnen zij hun wensen meteen op het lijstje schrijven.
  • Maak samen met je huisgenoten afspraken over hoe jullie boodschappen doen en hoe jullie een lijstje maken bij jullie thuis. Een afspraak die ik met mijn kinderen heb, is als er iets niet op het lijstje staat, dan nemen we het niet mee en heb je pech gehad. Als een kind de laatste fles cola of een pak koekjes opmaakt: hup, meteen opschrijven op het lijstje!
  • Bepaal hoe vaak en op welke dag je boodschappen doet en wie dat dan doet. Kies hier vaste momenten in de week voor. En doe maximaal een uur, misschien anderhalf, die boodschappen. Je hebt immers nog meer te doen.
  • Als je vroeg naar de supermarkt, groentewinkel, slager, bakker gaat is het én vaak nog rustig én is alles nog verkrijgbaar. Maak het onderdeel van jullie routine.

Mijn tip: je voorraden in het zicht

  • Schaf glazen voorraadpotten aan. Je ziet dan meteen of de voorraad die je op deze manier bewaart bijna op is. Zelf gebruik ik de potten om bijvoorbeeld de rijst, noten of muesli in te bewaren.
  • Leg een voorraad aan in de bijkeuken, trapkast of garage. Bombardeer deze ruimte tot voorraadplek.
  • AIs de glazen voorraadpot (bijna) leeg, dan vul hem dus aan vanuit de voorraadplek.
  • De producten die je hebt gekocht, zet je op die voorraadplek.
  • Als je iets pakt uit de voorraadplek en het is het laatste pak, fles of doos dan schrijf je het dus meteen op de boodschappenlijst. Daarom dat schrijfblokje op een vaste plek in de keuken. En als het niet op het lijstje staat, tja…. Dan de volgende keer?

Je haalt met dit systeem alleen in huis wat je echt nodig hebt. Natuurlijk kun je eventuele aanbiedingen meenemen van de producten die jullie gebruiken, zoals tandpasta of wc-papier. Je maakt nog even je koelkast schoon, check wat je nog in huis hebt en je hebt echt in beeld hoe het met je voorraden staat. Je voorkomt ook dat je zes keer kruidenboter in je koelkast hebt staan terwijl je juist bakboter nodig had.

Succes!

Meet Bogey.

Meet Bogey.

Meet Bogey.

Dit is Bogey. Lief hè? 

Ik kreeg ‘m eind oktober vorig jaar voor mijn verjaardag. Ik werk sinds maart 2020 thuis en wandel iedere dag wel een paar keer. Lekker hoofd leegmaken en ook bezig zijn met m’n lijf.

April 2021

Dit is Bogey. Lief hè? Ik kreeg ‘m eind oktober vorig jaar voor mijn verjaardag.

Ik werk sinds maart 2020 thuis en wandel iedere dag wel een paar keer. Lekker hoofd leegmaken en ook bezig zijn met m’n lijf. Goed, ik had al eens geopperd dat ik wel een hond wilde hebben om mij te vergezellen. Marcel had allerlei praktische bezwaren. ’Hoe moet dat dan als we met vakantie willen (ooit weer een keer)? Of als we naar de film gaan? Ik had het idee ‘hond’ in een doosje in de kast gezet.

Toen overleed half oktober mijn moeder. Gelukkig was ze niet ziek en overleed ze waar wij bij waren en thuis. Wat wil je eigenlijk nog meer?  We hebben er vrede mee.

Tja, en toen kwam Bogey. Als een klein hondje dat precies in m’n hand paste, kregen we weer een kind in huis. Opvoeden, eten geven, slapen, uitlaten, ook als het giet van de regen. En wat dacht je van zindelijk worden? Ongeduldig als ik af en toe kan zijn, dacht ik dat wel even in een week te regelen, niet dus. Verwachtingen bijstellen en geduld hebben. Na vier maanden hadden we elkaar door. Als Bogey op de mat staat bij de achterdeur dan wil/moet hij wat. En het klopt echt.

Ik vertelde al even dat ik al bijna een jaar thuiswerk. Ik begon boven en zit sinds Bogey bij ons is aan de eettafel zodat ik een oogje in het zeil kan houden. Want het is mijn hond hè?

Ik sta iedere dag om kwart voor zeven op, kleed me aan en ga naar beneden. Zodra ik Bogey ‘bevrijd’uit de bench, begroet hij mij alsof me al heel lang niet heeft gezien. Zo oprecht! Genieten! Hup, even naar buiten voor de eerste sanitaire stop. Tegen half acht, het lijkt wel alsof Bogey kan klokkijken, gaat tie alvast op de keukenmat zitten om niet te missen dat ik naar de keuken loop zonder dat hij dat heeft gezien. Binnen een paar seconden is z’n voederbak leeg en gaan we een half uur wandelen. Weer of geen weer.

Dit herhaalt zich rond half twaalf uur nog een keer en dan wandelen we vaak een uur.

Tussendoor ‘vraagt’ Bogey nog wel eens of hij nog even naar buiten mag, als je snapt wat ik bedoel. Ik grijp af en toe in als Bogey de aarde van planten eet of een aanval pleegt op  blaadjes. En het is natuurlijk ook heerlijk om in het zonnetje op de bank te liggen, ook als het baasje dat niet wil.

Als ik zo ‘ns terugkijk op een willekeurige dag, dan maak ik eigenlijk veel bewegingen, in – en ook buitenshuis. Ik krijg pijn in mijn lijf als ik lang achter de eettafel zit. Dat komt dus goed uit. En ik merk dat die afwisseling mij goed doet. Als ik gefocust met iets ben bezig geweest, ruim ik daarna even de vaatwasser leeg, maak een kop koffie of doe ik een was in de wasmachine. En ga vervolgens aan de slag met de volgende klus. Ik heb in mijn agenda ieder dag een aantal vaste tijdblokken staan waarin ik lees of mijn mail afhandel. Daartussen veel witruimte voor onverwachte vragen of telefoontjes. In mijn actielijst heb ik taken staan die langer duren dan 5 minuten en korter dan 15 minuten. Heb ik ergens tijd over dan pik ik uit deze lijst een klus en vink ‘m af als ik daarmee klaar ben.

Voor activiteiten die langer dan 15 minuten duren, reserveer ik een blok in mijn agenda. Aan het eind van iedere dag bekijk ik of het allemaal is gelukt en schuif ik eventueel taken door naar een andere dag. En aan het eind van iedere week, kijk ik terug op die week en kijk ik een week vooruit. Zo weet ik wat mij staat te wachten en bereid me daar dan op voor.

Vind je t lastig om je dag goed in te delen? Heb je het gevoel dat je soms overvallen wordt en niet weet waar je de tijd vandaan moet halen? Ik help je om meer structuur aan te brengen, of dat nu op je werkplek of thuis is, zodat je ruimte en rust in je hoofd krijgt. Vul het contactformulier in dan neem ik contact met je op.

De eerste indruk.

De eerste indruk.

De eerste indruk.

Gluren bij de buren.

Als eigenaar van een huis dat je wil verkopen, kun je één keer een goede en positieve eerste indruk van je huis geven. Als je geen zin of tijd hebt om je huis op te ruimen en verkoopklaar in te richten zodat de fotograaf gunstige foto’s kan maken en de makelaar potentiële kopers kan rondleiden, kan ik je helpen.

Februari 2021

Regelmatig gluur ik bij de buren. Als ik aan het wandelen ben met mijn hond en op Funda. En geloof me, er zijn meer mensen die dat een leuk tijdverdrijf vinden. Je ziet immers nog eens wat van het huis van een ander zonder dat je echt binnenkomt. Ik kijk bij mij in de buurt en in steden en dorpen om ons heen. Naast plattegronden van het perceel, de verdiepingen en een enthousiaste beschrijving van het huis, zijn er tientallen foto’s beschikbaar die eigenlijk het verhaal van het huis vertellen. De zon schijnt altijd, de groothoeklens maakt de kamers vaak optisch groter, in de badkamer liggen kleurige handdoeken achteloos op een stapeltje op de badrand en de kamers zijn opgeruimd. Nou bijna altijd… Het komt ook voor dat het lijkt alsof de bewoners halsoverkop het huis hebben verlaten en het te koop hebben gezet. Misschien zijn ze overleden en zijn er geen erfgenamen. Dat vertelt het verhaal niet. In ieder geval zijn er wel foto’s gemaakt en op Funda gezet. Niet opgemaakte bedden, een wc-rol op het nachtkastje, overal kleding, spullen, kriskras door elkaar. Hoe kunnen potentiële kopers daar doorheen kijken? Mensen vinden dat al zo moeilijk, zeker als kamers tjokvol staan met dozen, tafeltjes, stoelen.

Je wilt toch als eigenaar dat het huis zo optimaal mogelijk op Funda komt? Dat geïnteresseerde mensen bij het zien van de foto’s een goede en positieve indruk krijgen? En direct een afspraak willen maken om het huis te bezichtigen? Ja toch? 

Het kan ook zijn dat je als eigenaar geen tijd of zin hebt om een huis in te richten voor de verkoop. De kamers opruimen en zó inrichten dat ze gunstig gefotografeerd kunnen worden. Het terras aanvegen en de tuinset uitnodigend neerzetten. De eerste indruk overweldigend maken zodat het huis snel en voor een mooie prijs verkocht wordt.

Ik doe niets liever dan opruimen en huizen verkoopklaar maken. Ik sta neutraal tegenover de inboedel van een huis omdat ik juist de geschiedenis niet ken. Ik heb geen emotionele binding met de spullen en kan daardoor makkelijk en snel keuzes maken. Ik ruim de kamers op en verplaats meubels en spullen om het huis zo voordelig mogelijk in beeld te brengen. Door de andere inrichting begin ik een nieuw verhaal over het huis dat de nieuwe bewoners verder afmaken. Mooi toch? In enkele dagen heeft een huis een metamorfose ondergaan en kan de fotograaf aan de slag. Ik kan ervoor zorgen dat het huis er picco bello uit komt te zien. Zo maken we met elkaar de eerste indruk van het huis een top eerste indruk.

Ruim jij op voor je doodgaat?

Ruim jij op voor je doodgaat?

Ruim jij op voor je doodgaat?

5 Tips om het je nabestaanden makkelijker te maken als je eenmaal overleden bent.

Gek om te praten over de situatie na je overlijden, of toch niet?

Januari 2021

Je kent ze misschien wel; mensen die op hun sterfbed nog bepalen welke wensen ze hebben over de begrafenis, wat ze willen met de spullen in hun huis. ‘Enne denk je eraan dat …’, nou dat dus. Dat wil je toch niet?

Kun jij het je voorstellen?

Probeer je de situatie eens voor te stellen als jouw uitvaart achter de rug is. Je kinderen hebben voordat je overleed, naast hun baan en hun eigen leven, voor je gezorgd; iedere keer met je mee naar het ziekenhuis, erbij zijn als de huisarts weer langskwam, je was doen, eten koken, boodschappen, overleg met de buurt- of thuiszorg, administratie. Nu ben je er niet meer. Na een mooi afscheid blijkt pas hoe moe ze zijn. Ze willen tijd besteden aan hun eigen gezin, hun eigen leven.

Al die spullen, jouw spullen.

Nu zijn er nog jouw spullen en misschien je huis. Een leven lang in kasten, op zolder, foto’s, kleding, boeken. Dat moeten ze allemaal nog uitzoeken, verdelen, weggeven, misschien toch weggooien. Hoe mooi zou het zijn voor jezelf en je naasten als je hebt opgeruimd voor je gaat? In alle rust kun je dat voorbereiden, opnieuw door je spullen en bepalen wat ermee moet gebeuren.

Een Zweedse dame, Margareta Magnusson, ergens tussen de ‘tachtig en honderd’ zoals ze zelf zegt, deelt in haar boek ‘Opruimen voor je doodgaat’ haar gedachten over dit fenomeen. 

Ze is verschillende keren over de hele wereld verhuisd en heeft daardoor veel ervaring met kiezen tussen haar spullen. Wat neem ik mee en waarmee kan ik een ander een plezier doen. De manier waarop ze dat schrijft, geeft een warm gevoel: bijna gezellig!

Aan de hand van tips van Margaretha en van mij, krijg je een aantal tips om het voor jezelf makkelijker te maken om alvast op te ruimen voor je doodgaat.

Geef met warme hand.

Oftewel weggeven als je nog leeft. Iedere keer als Margareta bij haar moeder kwam, gaf die haar een mooi tafelkleed met bijbehorende servetten of borden van een mooi servies. Haar moeder gebruikte het immers nier meer. Althans niet in de aantallen van vroeger. Margareta is eerlijk; zadel anderen niet op met de spullen die jij mooi of bijzonder vindt. Bepaal niet voor een ander dat het schilderij heel goed past in het huis van je zoon of dochter. Accepteer dat zij een andere smaak hebben. Juist het bij leven geven van spullen aan een ander waarvan je weet dat zij of hij gek is om dat servies of vaas geeft een heerlijk gevoel.

Boeken gaan op reis.

Als ik een boek heb gelezen en een vriendin wil het graag lezen dan vraag ik het niet meer terug. Het boek gaat als het ware ‘op reis’. Mijn vriendin leest het vast met veel plezier en geeft het weer door aan een ander.

Geniet van je spullen.

Margareta geniet als ze door haar spullen gaat. Ze waardeert opnieuw haar spullen.  Ze beleeft weer opnieuw het moment waarop ze de spullen kreeg of kocht. Haar hoofd vult zich met de gedachten uit die tijd. Een mooi tijdverdrijf toch? En daarna maakt ze de keuze wat ze er meedoet. Opgeruimd staat netjes.

De ‘weggooi’ doos.

Het mooiste cadeau dat ze zichzelf geeft is een doos, zo groot als een schoenendoos, waar ze tijdens het opruimen hele persoonlijke spullen in doet waar ze nog geen afscheid van wil nemen. Souvenirs, programma’s van theatervoorstellingen, brieven, krabbeltjes. Af en toe pakt ze de doos, en leest die ene brief nog een keer of bekijkt ze het souvenir. Spullen die voor een ander totaal geen waarde hebben en voor haar enorm belangrijk zijn. Op de deksel van de doos staat ‘weggooien’. Als ze er straks niet meer is, mag de inhoud, inderdaad, worden weggegooid.

Je houdt zelf de regie.

Mensen willen over het algemeen onafhankelijk zijn en blijven. Ook als ze ouder worden. Soms is het ook wel eens fijn als een ander voor jou iets bepaalt toch? Bij leven kun je dus nog heel goed als regisseur optreden. Jij bepaalt wat er gebeurt bij het opruimen voor je doodgaat. Welke ruimte in huis pak je als eerste aan? Wat doe je met de spullen waar je afscheid van neemt?

Er is hulp. 

Het is best een stap om op deze manier naar je situatie en je spullen te kijken. Je eerste reactie kan best zijn; ‘oh, ik moet dus nu maar alles wegdoen’. Je kunt het ook zien als een reis. Je bent zelf de reisleider, je houdt de regie en bepaalt wanneer je wat gaat doen. Je hoeft dit niet alleen te doen, ik help je. Heb je nog reisgezelschap ook.

Opruimen voor je doodgaat is zo gek nog niet.

Het grootste cadeau geef je je nabestaanden. Zij krijgen tijd om te rouwen en weer terug te keren naar hun eigen leven. Het enige dat ze moeten doen is jouw doos weg te gooien. Je doet jezelf een plezier door je spullen opnieuw te waarderen, je kunt er de tijd voor nemen en jij blijft baas over je eigen spullen. Hoe lijkt het je om iets waardevols of moois aan iemand te kunnen geven waarbij je een stukje geschiedenis kunt vertellen? Het is handig om een plan van aanpak te maken. Wanneer ga je beginnen? Welke ruimte pak je als eerste aan? Wat ga je doen met alle spullen?