M’n telefoon gaat

M’n telefoon gaat

M’n telefoon gaat

Een voor mij onbekend nummer komt in beeld. Een dame vraagt of ze een afspraak kan maken om het appartement dat ik onder m’n hoede heb, kan laten bezichtigen door een mogelijk nieuwe huurder. De schrik slaat me om ‘t hart. Het appartement is nog echt niet toonbaar; het staat nog vol spullen, het moet schoongemaakt en opgeknapt worden. Fris en fruitig voor de volgende bewoner. Het ruikt er erg naar rook en is echt te vies om te laten zien. Dan wil niemand hier wonen! Ietwat resoluut zeg ik ‘nee’ en vertel haar hoe de situatie is. Een en al begrip. We maken een afspraak onder voorbehoud en zeggen toe dat we contact houden.

 

Inmiddels ben ik met iemand van de verhuurder in het appartement geweest voor de zogenaamde voorinspectie. De beste man maakte foto’s van verschillende hoeken in het huis; keuken, natte groep en woonkamer. Ik hield m’n mond. Wat voegt ‘t toe om uitleg te geven over ’t verleden? Dit is zoals het is. Foto’s van de standen van water en elektriciteit maakt hij niet want dat gebeurt bij de eindinspectie. Twee dagen later krijg ik toch het verzoek om die standen even door te geven…. Terwijl ik in ‘t appartement ben, kijk ik met een andere blik nog ‘ns rond. Leeghalen, schoonmaken en schilderen lijkt enige dat moet gebeuren. Ik dacht dat de afzuigkap in de keuken gebroken was, het bleek slechts een knik in ‘t model. Gelukkig. Triest dat iemand eindigt in deze omstandigheden. Wat heeft zich hier allemaal afgespeeld? En wat niet?

 

Die week krijg ik een brief met instructies hoe ik het appartement moet opleveren zoals ‘mijn meneer’ het in 2016 betrok én de opmerking ‘Tijdens deze inspectie zijn wij geschrokken van de staat waarin het gehuurde verkeert’. Dat snap ik en wat kan ik er mee? Niks, hooguit er goed voor zorgen dat ik ‘t in perfecte staat oplever.

Inmiddels ook reactie gehad van de Duitse bank: ‘Da ich jedoch kein Holländisch sprechen kann, benötige ich vorab eine beglaubigte deutsche Übersetzung von der Vollstreckungsurkunde.’

Via een vriendin regel ik dat de Verklaring van Executele door een officiële Duitse vertaler wordt vertaald en beëdigd. Weer een stuk van de puzzle gelegd.

Ondertussen neem ik contact op met twee boedelruimers die ik de instructies mail van de verhuurder: vloerafwerking verwijderen incl. eventuele lijmresten, verwijderen van alle nicotineresten (zichtbaar en geur), kozijnen en deuren grondig schoonmaken, alle wanden onbeschadigd en dekkend wit opleveren.

Gelukkig kan ik nu bij de rekening van meneer en de betalingen doen die nog openstonden: apotheek, ziektekostenverzekering.

Eind februari moet ik het appartement spik en span opleveren. Ik ga ervoor! 

 

Alles kwijt

Alles kwijt

Alles kwijt

‘Schat, heb jij m’n autosleutels gezien?’ Ik moet nu weg en kan ze nergens vinden!’
Ik weet toch zeker dat ik m’n betaalpas in de gang had neergelegd, waar dan? En m’n leesbril lag toch op m’n nachtkastje?
Herkenbaar? Zoek jij je altijd rot op een moment dat het je niet uitkomt? Als je op het punt staat om weg te gaan? Je aan het koken bent en dat hele scherpe mes nergens kunt vinden? Of je hebt iemand aan de telefoon en je wilt wat opschrijven en die pen… Waar dan?

De oplossing: leg je spullen op een vaste plaats

En dan niet alle messen bij elkaar, je sleutels op je nachtkastje of je lipsticks in die ene tas. Nee, denk na over wat voor jou een logische plek is voor je sleutels, je make-up en de schaar. Ik noem gewoon zo maar wat spullen die je vaak gebruikt en misschien niet altijd kunt direct kunt vinden.

 

De inhoud van je tas op een vaste plaats

Neem bijvoorbeeld de inhoud van je tas; zonnebril, sleutels, make-up tasje met lipsticks, spiegeltje, nagelvijl. Misschien een tube zonnebrandcrème. Pakje zakdoekjes. Je papieren agenda.
Vandaag kom je thuis en had je die bruine tas bij je met deze spulletjes erin. Haal die sleutels, make-up tasje en zonnebril er nu uit. Denk na over wat voor jou een logische plek is om dit neer te leggen. De sleutels op een kastje in de gang, je make-up tasje in het toilet want daar stift je je lippen.
Morgen heb je een andere outfit aan en pak je een andere tas. Je gaat naar het toilet voor een laatste make-upcheck en doet je lippen. Hup, tasje mee. De zon schijnt dus die zonnebril en crème neem je mee richting de gang. En hé, daar liggen de sleutels al op je te wachten. En als je weer thuiskomt, haal je ook deze tas weer leeg en leg je de spullen op die vaste plek.

 

Je kleding op een vaste plaats

Deze structuur kun je natuurlijk toepassen op alle spullen in je huis. Je kleding hangt of ligt in een kledingkast in je slaapkamer. Of ben je daar ook altijd van kwijt? Ondergoed zwerft over de planken, T-shirts en bloesjes door elkaar, Schoenen onder en naast je bed.
In je slaapkamer kun je ook een logische structuur bedenken om snel en overzichtelijk je kleding op te bergen. Misschien een idee om eerst alles uit te zoeken voordat je opnieuw gaat inrichten?

Ook in de keuken heeft alles een vaste plaats

Hoe is het in de keuken? Waar liggen de houten pollepels? En het aardappelmesje? 
De schaar? Liggen de messen en de vorken bij elkaar? En de vuilniszakken? 
Waar staat de koffie en thee? In de buurt van het koffiezetapparaat of je bonenmachine? Heb je daar ook de theeglazen en de koffiemokken staan? Melk en suiker, zoetjes? Of staan die in het kastje waar ook de hagelslag en de jam staan? Is dat logisch?

Waar staat het zoet, jam, pindakaas, hagelslag? En de muesli, crackers? Ergens bij elkaar zodat je dat in een keer kunt pakken en op tafel kunt zetten? Of kriskras ergens in een kastje

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder

In 2020 overleed mijn moeder. Gelukkig voor haar was ze niet ziek en overleed ze met ons om haar heen. In coronatijd hielden we met dertig dierbaren een afscheidsbijeenkomst. Geen mis in de kerk met zo’n kleine groep, dat voelde niet goed.  Haar kist stond in het midden en wij zaten, bijna gezellig, om haar heen. Natuurlijk waren we verdrietig en ook weer dankbaar dat ze zolang bij ons was. Ze is 86 jaar geworden.

Na een paar weken brak het moment aan om haar huis leeg te halen. Da’s makkelijk gezegd in één zin. De praktijk bleek anders. Op een dag dacht ik wel even de linnenkasten op de slaapkamer aan te pakken. Vol goede moed opende ik de eerste kast. Ik pakte een stapel lakens en legde die op bed. Wat lag daar nou achteraan in die kast? Aan de ene kant nieuwsgierig en aan de andere kant, tja wat voor gevoel was dat? Ik nam het stapeltje spullen in m’n hand en ging op bed zitten.
Wat zijn dit dan? Toen zag ik het. Dunne, doorzichtige witte handschoenen. Van die lange die tot je elleboog reiken. En wat was dat? Een klein wit tasje van dezelfde stof. Ik barstte in huilen uit. Bij de volgende kast gebeurde hetzelfde. Ik vond een doosje met een zakdoekje met geborduurde bloemetjes en een sinterklaasgedichtje. 
Het was een sinterklaascadeautje dat Sint namens mij aan mijn oma heeft gegeven op 5 december ergens in de jaren zestig van de vorige eeuw…. Dat had mijn moeder dus al die tijd bewaard.

Met het opruimen van de kasten is het goed gekomen. Naarmate de tijd verstreek, lukte het beter om aan de slag te zijn in het huis van mijn moeder. En af en toe nog wel een traan.
En die handschoenen en dat tasje? Die droeg mijn moeder toen ze met mijn vader trouwde in 1962.

Het tempo waarin je opruimt bepaal je helemaal zelf. Je wordt soms overvallen door emoties en herinneringen komen boven. Dat kost tijd en dat is dan maar zo. Dat hoort er gewoon bij en overkomt ons allemaal. Als je eenmaal aan de slag bent, kom je in een soort flow waardoor je sneller en makkelijker kiest wat je met spullen wil. En lukt het je niet om op te ruimen, ik help je. En neem zakdoeken mee. Neem contact met me op.

 

Opruimen doe je zo

Opruimen doe je zo

Opruimen doe je zo

Deze zomervakantie heb ik lekker veel boeken gelezen. Ik had romans bij me en twee boeken die mijn vakgebied professional organizing raken. Eén van die boeken is het boek ‘Succes. Adviezen voor een financieel onbezorgd leven’ geschreven door Annemarie van Gaal. Ze helpt inzicht te krijgen in je financiële zaken door een kasboek op te stellen en een overzicht te maken van je vaste lasten. Je moet hiervoor door al je paparassen heen maar dan krijg je ook wat.

En hoe zit het met de rest van je papieren? Orders of tassen vol? Ergens in een hoek? Weten dat je er iets mee moet en het niet doet? Mensen hebben vaak ordners vol met overbodige papieren: oude polissen, gebruikshandleidingen en garantiebewijzen van apparaten die je niet meer hebt, rekeningen van jaren geleden enz.

Zó pak je dat aan:

  • Regel drie grote dozen en plak daar een etiket op: actie, lezen en bewaren.
  • Haal de orders en tassen leeg en leg alle papieren op tafel.
  • Lees één voor één de papieren.
  • Besluit wat je doet: actie, lezen of bewaren?
  • Open ongeopende enveloppen en doe de inhoud in ‘lezen’.
  • In ‘actie’ doe je alles waarmee je nog iets moet doen: betalingen, abonnement opzeggen of weggooien.
  • In ‘bewaren’ doe je de afgehandelde documenten die je moet bewaren, bijvoorbeeld in de lege ordners. Let op: bewaar niet teveel anders moet je straks weer aan de slag.

Als je administratie een puinhoop is dan geldt dat misschien ook voor de rest van je huis. Misschien bewaar je eigenlijk te veel en mis je kastruimte. Je verhuist je spullen naar de berging. En dan naar een kamer. Op de overloop kan ook nog wel wat staan. Langzamerhand doe je veel hink-stap-sprongen om door je huis te komen. Dat wil je toch niet (meer)?

Ga aan de slag. Kies welke spullen je niet gebruikt en waarmee je een ander een plezier doet. Breng ze naar de kringloopwinkel of geef ze weg. Verkopen kan natuurlijk ook. Spullen die kapot heeft niemand wat aan. Weggooien dus.

Saai of structuur?

Saai of structuur?

Saai of structuur?

Iedere ochtend is het hetzelfde liedje.

Op een vaste plek op mijn aanrecht ligt een stapel gelezen kranten, lege theezakjes, wikkels van de skir, enveloppen, eigenlijk alles van papier. Daarnaast staat glas; bierflesjes en soms een lege fles wijn of een glazen lege pot. Da’s niet iedere dag het geval hoor! We drinken eigenlijk doordeweeks geen alcohol. 

Ik neem t stapeltje onder m’n ene arm, de lege flessen in m’n andere hand en open de garage. Het papier gaat in een oude papieren zak of doos en de lege flessen in een bierkrat of zo’n grote krat. Als er een nieuwe maand begint, haalt de voetbalvereniging uit het dorp het papier en karton op. De lege flessen gaan op zaterdag mee richting de supermarkt.

Terug in de keuken ruil ik het vaatdoekje om voor een schoon exemplaar. En dit dag in dag uit. Daar hoef ik niet meer over na te denken.

Voordelen? Als de dag begint is mijn aanrecht schoon en opgeruimd. En we hebben iedere dag een fris en schoon vaatdoekje. Nog hygiënisch ook.

Dan begint mijn dagelijkse ontbijtritueel.
– Kommetje en theeglas uit de kast
– Lepel uit de la
– Skir en fruit uit de koelkast
– Muesli en theezakje uit de la
– Skir en fruit in het bakje
– Muesli eroverheen
– Gekookt water in het theeglas
– Theezakje in het glas
– Ontbijten!

En echt iedere dag, is dit mijn ontbijt. Voordelen?
– Ik hoef er niet over na te denken
– Gezonde samenstelling
– Voldoende bouwstoffen en vitamines
– Voldoende vulling tot aan mijn lunch

Op één dag in de week ‘zondig’ ik.

Na het sporten op zondagochtend krijg ik een gekookt eitje of roerei, een heerlijk warm broodje uit de oven en …. een croissant vergezeld van een glas vers geperst sinaasappelsap. En ook dit is ook structuur geworden.

De eerste indruk.

De eerste indruk.

De eerste indruk.

Gluren bij de buren.

Als eigenaar van een huis dat je wil verkopen, kun je één keer een goede en positieve eerste indruk van je huis geven. Als je geen zin of tijd hebt om je huis op te ruimen en verkoopklaar in te richten zodat de fotograaf gunstige foto’s kan maken en de makelaar potentiële kopers kan rondleiden, kan ik je helpen.

Februari 2021

Regelmatig gluur ik bij de buren. Als ik aan het wandelen ben met mijn hond en op Funda. En geloof me, er zijn meer mensen die dat een leuk tijdverdrijf vinden. Je ziet immers nog eens wat van het huis van een ander zonder dat je echt binnenkomt. Ik kijk bij mij in de buurt en in steden en dorpen om ons heen. Naast plattegronden van het perceel, de verdiepingen en een enthousiaste beschrijving van het huis, zijn er tientallen foto’s beschikbaar die eigenlijk het verhaal van het huis vertellen. De zon schijnt altijd, de groothoeklens maakt de kamers vaak optisch groter, in de badkamer liggen kleurige handdoeken achteloos op een stapeltje op de badrand en de kamers zijn opgeruimd. Nou bijna altijd… Het komt ook voor dat het lijkt alsof de bewoners halsoverkop het huis hebben verlaten en het te koop hebben gezet. Misschien zijn ze overleden en zijn er geen erfgenamen. Dat vertelt het verhaal niet. In ieder geval zijn er wel foto’s gemaakt en op Funda gezet. Niet opgemaakte bedden, een wc-rol op het nachtkastje, overal kleding, spullen, kriskras door elkaar. Hoe kunnen potentiële kopers daar doorheen kijken? Mensen vinden dat al zo moeilijk, zeker als kamers tjokvol staan met dozen, tafeltjes, stoelen.

Je wilt toch als eigenaar dat het huis zo optimaal mogelijk op Funda komt? Dat geïnteresseerde mensen bij het zien van de foto’s een goede en positieve indruk krijgen? En direct een afspraak willen maken om het huis te bezichtigen? Ja toch? 

Het kan ook zijn dat je als eigenaar geen tijd of zin hebt om een huis in te richten voor de verkoop. De kamers opruimen en zó inrichten dat ze gunstig gefotografeerd kunnen worden. Het terras aanvegen en de tuinset uitnodigend neerzetten. De eerste indruk overweldigend maken zodat het huis snel en voor een mooie prijs verkocht wordt.

Ik doe niets liever dan opruimen en huizen verkoopklaar maken. Ik sta neutraal tegenover de inboedel van een huis omdat ik juist de geschiedenis niet ken. Ik heb geen emotionele binding met de spullen en kan daardoor makkelijk en snel keuzes maken. Ik ruim de kamers op en verplaats meubels en spullen om het huis zo voordelig mogelijk in beeld te brengen. Door de andere inrichting begin ik een nieuw verhaal over het huis dat de nieuwe bewoners verder afmaken. Mooi toch? In enkele dagen heeft een huis een metamorfose ondergaan en kan de fotograaf aan de slag. Ik kan ervoor zorgen dat het huis er picco bello uit komt te zien. Zo maken we met elkaar de eerste indruk van het huis een top eerste indruk.