Sandra – 4
Iedere keer is het een soort van ‘spannend’ wat ik aantref. In de tussenliggende dagen pakt ze van alles op, zoals ze zelf zegt ‘werk in uitvoering’. Bijvoorbeeld een stapel broeken die ze wil passen of boeken waar ze nog even door heen wil om een keuze te maken. En het frappante is, zegt ze zelf ook, dat het maken van keuzes steeds beter lukt en ze afscheid van spullen kan nemen. Kiezen gaat nu ook sneller.
De trap ligt toch weer aardig vol. ‘Ja, dat klopt hoor, die handdoeken breng ik naar de berging als een soort tussenstap. En dan kijk ik later of ik ze gemist heb en kies ik wat ik er mee doe’. Prima! Haar manier van werken. Ik begeleid en houd af en toe een spiegel voor.
Op naar boven. We kunnen gewoon lopen op de overloop zonder te struikelen over stapels boeken en spullen voor de boekenkast. Ze laat de slaapkamer zien die nog steeds opgeruimd is. ‘Hé’, zeg ik, ‘ik mis een wit kastje? ‘Kom maar mee!’. Sandra opent de deur van haar badkamer.
De zon straalt dor het schuine raam naar binnen. Ik weet niet wat ik zie. Om de wastafel zat een soort werkblad, blauw geschilderd en daaronder een lange plank voor alle handdoeken en mandjes met toiletartikelen. Weg! Ik kijk aan tegen drie witte kastjes waarin ze haar ondergoed, hemdjes en handdoeken heeft opgeborgen. In plaats van drie wasmanden staat er een grote wasmand in de badkamer, die ook nog eens kleurt. Er straalt rust en ruimte uit de badkamer. ‘Mooi zo toch?’ zegt Sandra trots.
De bel gaat. De mannen van de kringloop komen de spullen halen die klaarstaan in de berging. We besluiten om daar aan de slag te gaan met het doel om de vloer leeg te maken. We zijn al snel een paar uur bezig. In het halletje de bergingen van alle bewoners staan na een tijdje allerlei volle tassen en dozen bestemd voor de milieustraat of de kringloop. Een buurman zal haar helpen dit af te voeren. Ik kijk er nu al naar uit wat we de volgende keer gaan doen. Zin in!”